Mijn tenen spelen met het zand. De oneindige horizon. Hoever ik ook tuur overal is water. Hoe heerlijk het ook is om de zee te zien er overvalt me altijd een lichte heimwee naar het bos. Er kan niets op tegen Buitenlust. Daar wordt mijn verwondering geboren.
Zo werd ik onlangs weer een stuk wijzer over het waarom we de Japanse Duizendknoop en de Amerikaanse Vogelkers hier willen uitroeien. Tijdens een modderwandeling door het bos waar wij op uitkijken en waarvan de paden nog steeds zompig zijn, valt mijn oog op een Amerikaanse vogelkers. Ze staat daar met haar donkeregroene glanzende blaadjes trots en fier te zijn. Ik vraag me af waarom zo’n mooie boom, of is het een struik, niet mag zijn in het bos? Evenals een toch best wel een mooie plant als de Japanse Duizendknoop. Het laat me niet meer los.
Wel: In den beginne waren er planten en bomen die specifiek hoorden bij het stuk aarde waar ze op groeiden. Dat was heel fijn voor alle insecten en schimmels die zo belangrijk zijn voor dat stukje grond.Met insecten en schimmel begint de kringloop. In een jungle zul je geen eikenbomen zien. Op de toendra zul je geen palmboom zien. Elk stukje aarde heeft zijn eigen bomen en planten. Schimmels en insecten zijn loeibelangrijk voor onze zuurstof en de verspreiding van al wat leeft.
Door het vele reizen van de mensheid zijn er planten en bomen meegekomen die niet goed zijn voor het bodemleven in ons kikkerlandje.
Toch vinden sommige van die verspreide planten het hier in de Drentse bossen heerlijk. Enkele planten enbomen doen het hier zo goed dat ze de inheemseplanten verdrijven. Is dat dan zo erg, dat zijn toch ook hele mooie planten en of bomen? Helaas is dat wel erg,want deze planten hebben hier geen natuurlijke vijanden.
Neem nu bijvoorbeeld de eikenboom. De eikenboom is inheems en trekt een enorme hoeveelheid insecten en daarmee vogels aan. Deze insecten en vogelsverspreiden zich en zorgen ervoor dat de bodem elders weer gevoed wordt en zo ontstaat er steeds meer leven en zuurstof. De Amerikaanse Vogelkers doet nagenoeg niets voor onze inheemse flora en fauna. Geen enkel levend iets hier in de Drentse bossen vindt de boom met zijn glanzende blaadjes lekker, ze hebben geen natuurlijke vijanden. Hierdoor kunnen ze een monopolie krijgen en vervolgens de bodem volledig uitputten. Dit is ook zo met de Japanse duizendknoop. Zij zal, als we niets doen, al onze mooie, voedende bloemen en planten verdrijven en dan zal er weinig leven meer zijn in het bos. Dat betekent onder andere dat je wakker wordt zonder het geluid van vogels.
De Amerikaanse vogelkers lijkt heel veel op sporkehout, ook wel vuilboom genoemd. Echter deze boom is hartstikke inheems en doet heel veel voor ons bodemleven. De één kan beter gekapt worden de andere beslist niet. Nu schijnt er een truc te zijn die ik onlangs heb geleerd tijdens een vrijwilligersochtend. De Amerikaanse vogelkers ruikt, als je een tak doormiddenbreekt, totaal anders dan het sporkehout. Ik zie en ruik nu duidelijk het verschil. Maar ben je niet zeker kom er dan ook niet aan. Kom gezellig naar een vrijwilligersochtend. Daar is altijd wel iemand te vinden met kennis over bomen.
In de verte vaart een schip voorbij. Ik kijk mijn man aan. ‘Zullen we morgen weer naar ons boshuis gaan? Ben zo benieuwd of de lijsterbes alweer oranje kleurt.’
Liefs Moniek